Op de speedboot blijven met ontwikkelkracht

In een veel gedeelde LinkedIn-post vergeleek psychiater Dirk de Wachter onze huidige tijdsgeest met een speedboot: “Vooraan staan blitse jongens in dure pakken met hun haren in de wind magnumflessen champagne leeg te spuiten, maar achteraan vallen mensen uit de boot, omdat het zo snel gaat en er geen relingen zijn. Achter die speedboot varen wij, de psychiaters en de psychologen, in rubberbootjes. Wij vissen de overboord gevallen sukkelaars op en geven ze droge kleren. Maar onze rubberbootjes kunnen amper volgen, waardoor het heel moeilijk is om die patiënten weer op de speedboot te krijgen”.

 

Volgens De Wachter is deze boottocht een oneerlijke race waarbij steeds meer werkenden uitvallen. Het ongehoord harde tempo leidt tot burn-outs en aanverwante psychische klachten. Zijn betoog: mensen zijn weerloze slachtoffers van de blitse, succesvolle jongens voorop de boot. Dat is natuurlijk niet het hele verhaal. Ik zie dat mensen ook zelf keuzes maken, zelf tijdig van de boot afstappen of hun  ‘ontwikkelkracht’ aanspreken. Wat is die ontwikkelkracht?

 

Daarover later meer. Eerst iets over hoe het niet moet. In mijn praktijk komen veel mensen die op een andere manier willen of moeten werken. Zij hebben enorme kwaliteiten: ze zijn vaak zeer verantwoordelijk, gemotiveerd, loyaal, willen hun werk altijd goed doen én willen daarbij ook andere helpen. Ideale werknemers toch? Maar die kwaliteiten worden een valkuil wanneer het druk wordt en ze deze kwaliteiten niet begrenzen. Dan halen ze zich te veel werk op de hals, willen alles zelf doen (hallo, perfectionisten) en gaan ze zoeken naar manieren om nóg effectiever, sneller, harder en meer te werken. Bikkelen dus.

 

Maar er komt een moment dat er gewoon te veel werk is en het niet op te lossen is met bikkelen. Je collega vertrekt en de vacature kan niet worden opgevuld, je wordt ineens leidinggevende of er gebeurt iets in je privéleven wat je tijd en energie opslokt: je wordt plots mantelzorger of komt in een scheiding terecht. Dan werkt dat bikkelen echt niet meer.

 

Deze mensen leren uiteindelijk om een 'rem' op juist dié kwaliteiten te zetten die ze de ‘ideale medewerker’ maken en te zoeken naar een gezond evenwicht. Dat doen ze niet door hun kwaliteiten niet meer in te zetten maar er iets aan toe te voegen. Ze proberen assertiever te worden, meer te delegeren, nee te leren zeggen en de juiste prioriteiten te bepalen. Niet eenvoudig maar wel essentiële vaardigheden om overeind te blijven in hectische tijden.

 

Dát op tijd leren noemen wij ontwikkelkracht. De kracht om je persoonlijke effectiviteit te versterken waarmee je een eigen reling bouwt en op de snelle boot kan blijven zitten. Zo creëer je zelf een stevige reling met extra houvast voor als de speedboot even extra vaart maakt.

 

Marco de Vos

Reynaarde

---------

ASSERTIVITEIT: Training en Coaching

We weten allemaal wat assertiviteit is maar het is niet makkelijk om dit dagelijks in de praktijk te brengen. Veel mensen vertonen eerder subassertief gedrag op de werkvloer. Je wilt immers geen conflict veroorzaken, je wilt de ander niet het gevoel geven dat je niet perfect bent en dat je ook grenzen hebt en je wilt niet dat er misbruik wordt gemaakt van je getoonde emoties. Je vindt het moeilijk om nee te zeggen, waardoor anderen over je grenzen heen gaan, je gezichtsverlies lijdt en je je ongenoegen opkropt. Dit is echter allemaal niet nodig! meer over assertiviteitstrainingen of coaching op assertiviteit